Hayaller Suya Düştüğü an

Hayaller Suya Düştüğünde

Kurtuluş…
Kurtarılış an’ı; hayallerin suya düştüğü an.
Sezginin, kalple buluştuğu,
Teslim olunan an.
Şaşkın sen, şaşırdıkça içine bakan…
Sonra, ‘arayan’ olmaktan çıkan,
Ve başka bir kıyıya dalgalanan.

bir kalem taşıyorum

Elimden bir şey gelmiyor yazmaktan başka, biliyorsun. Belimde silah olmaz, o yüzden hep kalem taşıyorum.

bir kalem taşıyorum,

güneşi teğet gecer...
bulutlarda yağmuru,
mürekkep diye içer...
göğün maviliğine,
şiir yazasım gelir...
hainsi planları,

duygu dili

duygu dilimi bilir...
her yere benle gelir,

halimden anlayanlar,
can dostum kaldırımlar...
yapmacık davranışlar...
dostluğu ucuzlattı...
sokak lambalarının
yüreğini sızlattı...
mekanik bir anlayış,
hazır davranış formu....
yüreği duymak zormu...?
bu böyle gide gide..
korkarım kalmaz mide...

Cehennemde gelincikler açmış..

Cehennemde gelincikler açmış.. Açıktır kapım.. Kokunu aldım... Bin yıllardır susuzum.. Büyüyen çığlar gibisin.. Ömrüme ömür, bedenime can, damarıma kandır öpüşlerin.. Sevmelerime yasla başını.!!!

Çöller yağmura muhtaçmış.. Bin yıllardır beklediğim çiy damlası gibi düş yüreğime.. Kirlenmiş varlık'ların var'larını süpür.. İstemem ...

Gül müsün, sevda mısın.?!

gece rüyama girip,
bana gül veren kadın...
sıcak el veren kadın...
Gül müsün, sevda mısın.?!

senin için yazdığım,
şiirimde her harfın,
duygularla yazılıp,
kapatılan her zarfın
ayağına serilen,
çicekler olduğunu,
meleksi varlığınla
gönlüme dolduğunu...
hep bilmeni istedim...
ne yazık ki rüyaymış
birde aklımı yedim...

ilham kaynağımsın sen
hayallerin ötesi..
dokunsam dokunamam,
yazılıp okunamam...

Hüzün

Bu sabah
acılmadı perdeler...
matem içinde odam,
eşyalarım yerdeler...

Güneşli bir İstanbul

güneşli bir istanbul,
tartsana bana biraz,
ve üstüne koy kiraz...

güneşi içenlerin,
sırattan gecenlerin,

Kim bilir ..

kim bilir nerede nasıl ölürüm..
yıldızları gece tutan ben miyim?
sokaklar ıssız ben yalnız yürürüm!...