Hüzün

Bu sabah
acılmadı perdeler...
matem içinde odam,
eşyalarım yerdeler...


kalem,defter,kağıdım
burada son ağıdım...

hayatında ilk defa,
kapımı calan yardı..
ve odanın içinde
ölü bir adam vardı..

ilk önce davranarak
boş bir tabut gönderdi...
odamda sessizliğe
bedenimsiz son verdi...

eşyalar baka kaldı
yetim bir çocuk gibi,
cevreye hüzün saldı...