Paylaşmanın Gölgesinde

Bu temayı, insan ilişkilerindeki bencillik, toplumsal adaletsizlik ve paylaşmanın gücü üzerinden işleyen, duygusal ve düşündürücü bir şiir

Bir sokak başında, bir çocuk bakar uzaklara,
Ekmek kokusu dolar, ama elinde yok bir parça.
Bir başkası geçer, torbası dolu, gözleri kör,
Açgözlülüğün zinciri, kalbi zincire vuran bir ör.

Paylaşmak, bir bahar dalında çiçek açar,
Bir el uzanır, bir yürek diğerini kucaklar.
Ama dünya döner, bazıları toplar hep kendine,
Unutur komşuyu, unutur insanlık gergefine.

Bir tarla var, bereketle dolup taşardı bir zaman,
Herkes alırdı payını, neşe dolardı her an.
Şimdi bir duvar yükselir, açgözlülüğün eseri,
Bir yanda bolluk, diğer yanda açlığın feryadı, serzenişi.

Paylaşamayan eller, kalpleri taş bağlar,
Bir lokma ekmek, bir damla su, özlemle ağlar.
Birileri birikir, birikir, yetmez der hırsına,
Bir çocuk üşür, bir anne gözyaşı döker kırgınlığına.

Toprak cömerttir, verir her mevsimde hediye,
Ama insan unutur, paylaşmanın kutsal gerçeğini.
Bir avuç tohum, bin umutla yeşerir elbet,
Yeter ki yürekler, bencilliği silsin bir hecesinde.

Şehirlerin gölgesinde, bir kadın sessizce yürür,
Elbisesi yama, gözleri umutla dürtülür.
Bir başkası geçer, paltosu kürk, kalbi soğuk,
Paylaşmaz bir tebessüm, bir sıcaklık, bir lokma umut.

Paylaşmak, bir türküdür, hep birlikte söylenir,
Bir masa kurulur, dostlukla gönüller döşenir.
Ama açgözlülük, bir zehir gibi sızar topluma,
Birileri doyar, birileri kalır aç, susuz, uykusuz bir humma.

Bir nehir akardı, köylerin can damarı,
Herkes içerdi, tarlalar taşardı, bereket olurdu sarı.
Şimdi bir baraj, birilerinin hırsıyla yükselir,
Nehir susar, köyler susuz, çocuklar gözyaşına teslim.

Ey insan, dinle kalbinin sessiz çığlığını,
Paylaşmazsan, eksilir insanlığın ışığını.
Bir elma ikiye bölünür, tatlanır her bir dilim,
Paylaşmak, bir sevda ateşidir, yakar her bir ilim.

Bir fabrika yükselir, dumanı göğü deler,
Birileri kazanır, ama işçinin alın teri heder.
Paylaşılmayan servet, bir zincir olur boynuna,
Mutluluk kaçar, hırs büyür kalbin koynunda.

Toplum bir bahçedir, sevgiyle sulanır,
Paylaşmayan yürek, o bahçede solanır.
Bir çocuğun gülüşü, bir ekmeğin yarısı,
Paylaşılırsa büyür, umudun en güzel sırrı.

Bir sokak lambası altında, bir aile toplanır,
Ellerinde bir battaniye, yürekleri sıcacık yanar.
Paylaşan komşu, bir kap çorba uzatır usulca,
İşte o an, insanlık yeniden doğar bir masalda.

Ey açgözlü yürek, bir an dur ve düşün,
Biriktirdiğin ne, kalbin mi, yoksa taş mı görün?
Paylaş ki çoğalsın, sevgi dolsun her bir yana,
Mağdur olanın gözyaşı, düşmesin insanlık hanına.

Bir dünya hayal et, sofralar ortak, eller bir,
Kimse aç değil, kimse yalnız, kimse kir.
Paylaşmakla başlar, barışın ilk adımı,
Toplumun gücü, sevginin sonsuz kalemi.

Suçlama, yargılama, uzat elini bir kere,
Bir lokma, bir gülüş, değiştirir her şeyi bedavaya.
Açgözlülüğün gölgesi, silinsin bu dünyadan,
Paylaşalım sevgiyi, umudu, yarını, hep bir anda.

Sanat Edebiyat - şiir oku,aşk şiirleri,çocuk şiirleri,sesli şiir, Şiir Edebiyatı ve Sanat -- Edebi Yazılar - şairler - yazarlar