Kendi melodinde akmak

Hayatın yolunda, yönümüzü rüzgâr gibi çevirmek
ne kadar hafif, ne kadar özgür kılıyor bizi.
Sıkı yumrukla kavranan direksiyon mu,
yoksa parmak uçlarında dans eden bir tüy mü?Zihnimiz, sonsuz bir nehir gibi akar;
aynı kıyılarda durduğunda daralır ufku.
Bir adım öteye, bilinmeyene uzandığında
yeni köprüler kurar, yıldızlar gibi bağlantılar.Ama her şey dengede açar çiçeğini:
Ne taş kesilmiş bir irade, ne yaprak gibi savruluş.
Kelimelerimiz bile bir damla bal gibidir;
“Karşı” yerine “beraber” dediğinde
içindeki fırtına diner, gökkuşağı doğar.Ve hız… Ah, o bitmeyen koşu!
Ruhumuz geride kalırken beden uçuyor.
Dur bir an, nefesini dinle;
yavaşlık, en derin şarkıdır sessizliğin.
Ne hep gaz, ne hep durak;
ikisinin arasında, kendi melodinde akmak…
Esneyerek, yavaşlayarak, dengede kalarak
hayatın en güzel virajını çizmek.
Okuduğun için teşekkür ederim.
Umarım kalbinin bir köşesinde
hafif bir meltem esmiştir.

Sanat Edebiyat - şiir oku,aşk şiirleri,çocuk şiirleri,sesli şiir, Şiir Edebiyatı ve Sanat -- Edebi Yazılar - şairler - yazarlar