Hayaller Suya Düştüğünde
Kurtuluş…
Kurtarılış an’ı; hayallerin suya düştüğü an.
Sezginin, kalple buluştuğu,
Teslim olunan an.
Şaşkın sen, şaşırdıkça içine bakan…
Sonra, ‘arayan’ olmaktan çıkan,
Ve başka bir kıyıya dalgalanan.
Umutla hiçlik karışırken ikisi,
‘Bitti mi, yoksa bitmedi mi?’
Derken, uzanan boşluğun arkasından…
Hülyanın boşluğu,
Kalbin doluluğu…
Sonra, kalbin boşluğu,
Yerini yeni bir hülya alırken eskinin.
Hayalle birlikteysen hala,
Donup kalınan…
Seyrediyorsan ‘Yukarıdan’,
Donup kalması pek uzun zaman almayan,
O an; bir devrenin, diğerine aktarıldığı…
Ve sen kurtulursun o zaman,
Doğmak için her an.
Bırak gelsin o an,
Seni sahte hayallerinden alıkoyacak olan…
Uzan o zaman,
Kalıyor geride kalan…
Kanıyor onunla kalan.
Sen devam et, arkana bakmadan…
Ve kurtuluver, pek sıradan…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder